Sayfa: 349

[Admin]

Sayfa: 349

1. Ölüm haline gelene "Lâ ilâhe illallahül halîmül kerîm, Subhânellahi Rabbis semâvâtis seb'i ve Rabbil arşil azîm. Elhamdülillahi Rabbil alemîn." Dediler ki: "Ya Resulallah! Sağlam adamlar söyleseler?" Daha güzel, daha güzel buyurdu.
Ravi: Hz. Abdullah İbni Cafer (r.a.)

2. Ölüm haline gelene "Lâ ilâhe illallah" ı telkin edin. Muhakkak ki o, selin binaları yıktığı gibi hataları yıkar. Dediler ki: "Dirilere nasıldır?" Buyurdu ki, daha güzel yıkar, daha güzel yıkar.
Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)

3. Ölüm haline gelenlerinize "Lâ ilâhe illallah" şehadetini telkin edin. Kim bunu ölürken söylese Cennet ona vacip olur. Dediler ki: "Ya Resulallah sağlığında söylerse? " Buyurdu ki: "Bu kelime daha iyi hak ettirir. Nefsim yed'i kudretinde olana yemin ederim ki semavat, arz ve onlarda olanlar, arasındakiler ve altındakiler getirilseler, mizanın bir kefesine konulsalar, "Lâ ilâhe illallah" şehadeti ise diğer kefeye konulsa, muhakkak onlar ağır basardı.
Ravi: Hz. İbni Abbas (r.anhüma)

4. Bir adamın, Aziz ve Celil olan Allah yolunda bir saat saffı harpte bulunması, altmış sene ibadetten efdaldir.
Ravi: Hz. İmran (r.a.)

5. Miracda İbrahim (a.s.)'a mülaki olduğumda dedi ki: "Ya Muhammed (s.a.s.) ümmetine Benden selam söyle ve onlara haber ver ki, Cennetin toprağı iyi ve suyu güzeldir, fakat ekilmemiştir. Onun tohumu ise Sübhânellahi velhamdülillâhi velâ ilâhe illallahü vallâhü ekber" demektir.
Ravi: Hz. İbni Mes'ud (r.a.)

6. Onlardan her birinin o günde kendine mahsus işi ve derdi vardır. Adamlar, kadınlara, kadınlar da adamlara bakamaz. Herkes kendi derdi ile meşguldür.
Ravi: Hz. Âişe (r.anha)

7. Herşeyin kendisini bozan bir afeti vardır. Ümmetime isabet eden en büyük afet ise onların dünyaya, altına ve gümüşe olacak muhabbetleridir. Ya Eba Hureyre! Mal toplayanın çoğunda hayır yoktur. Meğer ki Aziz ve Celil olan Allah onu hakkına sarfettire.
Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)

8. Her şeyin bir ilerleyişi, bir geri gidişi vardır. Kabilenin hepsinin fakih oluşu, dinin ikbalinin alametidir. Öyle ki, o kabilede ancak bir veya iki cahil kimse bulunur. Kabilenin baştan başa cahil oluşu, dinin geri gidişi demektir. Öyle, içlerinde bir iki alim olur. Onlar da zelildir. Makhurdur. (Sözleri geçmez) Kendilerine taraftar ve yardımcı bulamazlar.
Ravi: Hz. Ebû Ümâme (r.a.)
s-12³
\
ÿ